امام المشارق و المغارب، فاتح خیبر، شیرِ خُدا، ابو الحسن، سرچشمہ ہدایت وتصوف،امیرالمومنین علی ابن ابی طالب علیہ السلام کی بارگاہ میں مولانا نورالدین عبد الرحمن جامی رحمتہ اللہ علیہ (۱۴۱۴-۱۴۹۲) کا ہدیۂ عقیدت
اَللّٰھُمَّ صَلِّ عَلٰی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَآلِہ بِقَدرِ حُسنِہ وَجَمَالِہ وَنُورِہ وَکَمَالِہ وَسَلِّم تَسلِیمًا
علی شاہِ حیدر اماماً کبیرا
کہ بعد از نبی شُد بشیراً نذیرا
زمین آسماں، عرش و کرسی بحُکمش
علی داں علیٰ کُل شئ قدیرا
عَلی ابن عم مُحمد رسول است
چوں موسیٰ اخی گفت ہاروں وزیرا
علی اولیاء را دلیل است برحق
علی انبیاء را ولیاً نصیرا
زتو ہست روشن مہ و مہر و کوکب
توئی در دوعالم سِراجاً مُنیرا
ز اِطعام لذات دنیائے فانی
عَلی کرد مُختار خبزا شعیرا
بود یطعمون الطعام از تو شاہا
بمسکین، دیگر یتیما اسیرا
چہ باک است مداح مولا علی را
ز یوما عبوسا و از قمطریرا
کَسے را کہ حُب عَلی ہست در دل
شُود ایمن از شرہ مستطیرا
ازاں کس کہ بوئے ولائے تو آید
چہ حاجت کہ ترسد ز منکر نکیرا
سقا هم شراباً طهورا ز کوثر
نہ بینند شمساً و لا زمهریرا
بجَنگِ اُحد چوں نبَی ماند تنہا
خُدایش فرستادہ نادِ علی را
مُحب عَلی جنتی بعد مُردن
بود ایمن از خوفِ منکر نکیرا
بہ بد خواہ ِ اولادِ حیدر خدا گفت
کہ یَدعُو ثبورا وَ یَصلیٰ سَعِیرَا
ز تو نیست پوشیدہ احوالِ جامی
کہ ہستی بمعنی سمِیعا بَصیرا
کلام : مولانا جامی